Bireylerin ve toplulukların refahını artırmayı, toplumsal eşitsizlikleri gidermeyi ve sosyal adaleti sağlamayı amaçlayan sosyal hizmet, 19. yüzyılın sonlarında profesyonelleşme sürecine girerek kurumsallaşmaya başlamış ve 20. yüzyılda akademik bir disiplin olarak gelişimini sürdürmüştür. Kökleri hayırseverlik hareketlerine dayanan sosyal hizmet, sosyal sorunlara müdahalelerle şekillenmiş ve günümüzde insan hakları odaklı bir yaklaşımı benimseyerek küresel düzeyde etkili bir meslek haline gelmiştir. Çocuk işçiliği, tarih boyunca toplumsal adalet mücadelesinin merkezinde yer almış ve toplumun dezavantajlı grupları arasında yer alan çocuk işçiler, sosyal hizmet mesleğinin temel çalışma alanlarından birisi olmuştur. Sanayi Devrimi’nden günümüze kadar yoksulluk, işsizlik, ekonomik krizler, göç hareketleri gibi faktörlerden etkilenen çocuk işçiliği, günümüzde de önemli bir sosyal sorun olarak varlığını sürdürmektedir. Sosyal hizmette çocuk işçiliği sorununa yönelik uygulamalar çocuk refahı odağında mikro, mezzo ve makro düzeyde müdahalelerle ve bütüncül bir yaklaşımla sürdürülmektedir. Bu çalışma, sosyal hizmetin tarihsel gelişiminde çocuk işçiliğini ele alma biçimini konu almakta ve günümüzde sosyal hizmetin bu alandaki rolüne ilişkin bir çerçeve sunmayı amaçlamaktadır.