Mehmet Emin Er, Osmanlı’dan Cumhuriyet’e geçiş sürecinde yaşayan ve her iki dönemin bakış açısına sahip olan âlimlerden biridir. Devrin önde gelen ilim adamlarından dersler alarak klasik medrese eğitimini tamamlamıştır. Ardından, mensubu olduğu ilmî geleneği devam ettirerek çok sayıda öğrenci yetiştirmiş ve geniş halk kitlelerine yönelik irşat faaliyetlerinde bulunmuştur. Multi-disipliner bir âlim olan Er, ilim tedrisatının yanı sıra Fıkhü’l-ekber ve el-‘Akîdetü’n-Nesefiyye’yi şerh etmiş, akâid, fıkıh, tasavvuf ve gramer gibi pek çok alanda eser telifatı ile de meşgul olmuştur. Farklı ilim dallarında Arapça kaleme aldığı Hulâsatü’l-merâm fî ma‘rifeti’l-İslâm, et-Tuhfetü’l-marziyye fi’l-kavâ‘idi’l-fıkhiyye, et-Tenbîhü’l-fâtın ‘alâfikhi’l-bâtın ve el-Cühdü’l-hasîs fî Istılâhi’l-hadîs gibi eserlerinin de yer aldığı yirmi risale, Mecmû‘atu’r-resâili’dîniyyefi’l-‘ulûmi’l-muhtelife adı altında tek bir kitap olarak yayınlanmıştır. Bu risalelerde usûl ve fürua dair fıkhî bilgi, delilleriyle birlikte paylaşılmıştır. Ayrıca yurtiçi ve yurtdışında birçok seyahatlerde bulunan Er, dünyanın farklı bölgelerinde karşılaşmış olduğu kitleler tarafından yöneltilen sorulara verdiği cevaplar ile temayüz etmiştir. Bu fetvâlar, Türkçe olarak Fetvalar-Akide Kelam ve Fıkhî Meselelere Dair ve Güncel Meselelere Dair Sorular ve Cevaplar’da derlenerek okuyucunun istifadesine sunulmuştur. Mezheplerin görüşlerini dile getirirken halka yönelik bu fetvalarda dayandığı delilleri çoğunlukla zikretmemiş, isabetli olan görüşü ifade etmekle yetinmiştir. Kendisi amelî olarak Hanefî mezhebine bağlı olmakla beraber, verdiği fetvalarda diğer üç mezhebe olan vukûfiyeti de dikkat çekmiştir. Eserlerinde Hanefî fukahasının görüşlerini merkeze almanın yanı sıra, yetişmiş olduğu ilmî gelenek ve sufi meşrep bir şahsiyet olması hasebiyle diğer mezheplere de ihtiyaten riayet edilmesi gerektiğini telkin etmiştir. Bu çalışmada Mehmet Emin Er’in eserlerinde geçen çeşitli konulardaki fetvaları ve bu bağlamda fıkıhçılığı ele alınacaktır.