Hepatoselüler karsinom (HCC) karaciğer hücrelerinden köken kansere bağlı ölümlerde de üçüncü sırada yer alan malignkanser türüdür. Parietin genellikle ışkın (Rheum ribes L.) gibi bazı bitkilerden izole edilen bir antrakinondur. Sitotoksik vegenotoksik testler karsinojenik ve kalıtımsal risklerin değerlendirilmesinde önemli testlerdir. Bu çalışmada parietinin HepG2hepatoselüler karsinom hücrelerinde sitotoksik ve genotoksik etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. HepG2 hücreleri uygunkoşullarda kültüre edildi. Daha sonra hücrelere 25-1000 μM aralığında konsantrasyonda parietin uygulanarak 24-48 saatinkübasyona bırakıldı. Hücre canlılık oranı XTT yöntemi ile doza ve zamana bağlı olarak belirlendi. Genototoksik etkisi isekomet yöntemi ile belirlendi. Elde edilen veriler istatiksel olarak değerlendirildi. Parietinin HepG2 hücrelerine IC50 değeri 48.saatte 25 μM olarak belirlendi. Komet analiz sonuçlarına göre DNA kuyruk uzunluğu, kuyruk yoğunluğu ve kuyruk momentigibi parametrelerde istatistiksel olarak anlamlı bir artış görülmedi (p>0.05). Bu çalışmada, parietinin HepG2 hücrelerindedüşük konsantrasyonda sitotoksik etki gösterdiği fakat genotoksik etki göstermediği gösterilmiştir. Sonuç olarak parietin,hepatoselüler karsinom tedavisinde diğer ilaçlarla birlikte kombine olarak faydalı bir ajan olabileceği öngörülmekle birlikte veyapılacak olan daha detaylı çalışmalarla da desteklenmelidir.
Hepatocellular carcinoma (HCC) originating from liver cells is the third leading cause of cancer-related death. Parietin is an anthraquinone, isolated from some plants such as Rheum ribes L. Cytotoxicity and genotoxicity tests have an important role in the assessment of heritable and carcinogenic risks. In this study, it was aimed to investigate the cytotoxic and genotoxic effect of parietin on HepG2 hepatocellular carcinoma cells. HepG2 cells were cultured in appropriate culture medium. Then, different concentrations of parietin (final concentrations in the well to be 25-1000 μM) were added to the cells and they were allowed to incubate for 24-48 hours. Cell viability and genotoxic effect were determined by using XTT method and comet assay, respectively. The IC50 concentration of parietin was detected as 25 μM at the 48 hour in HepG2 cells. According to the comet assay, there was no statistically significant increase DNA tail length, DNA tail intensity and DNA tail moment in parietin treated cell groups compared to control groups (p>0.05). In this study, it has been shown that parietin has cytotoxic at low dose, but has not genotoxic effect in HepG2 cells, and as a result parietin was found to be useful in combination with other drugs in the treatment of HepG2 cells. However, this effect of parietin should be supported by further studies.
