Özbekistan dış politikasını etkileyen birçok faktörün ortaya konulması mümkün olsa da özellikle tarihsel miras ve Özbek kimliğinin oluşumunun üzerinde durulması gerekmektedir. Tarihsel miras bir milletin hafızası olarak gelecek planlarına yön vermektedir. Tarihsel süreçte yaşanmış olan zafer ve kahramanlıklara özlem duyulurken, yenilgi ve başarısızlıklardan ders alınmaktadır. Bu anlamda güçlü devlet yapısının varlığı Özbekistan’da mutlu ve güzel günleri hatırlatırken, güçlü devlet yapısının bozulduğu dönemler ise işgal ve yenilgileri hatırlatmaktadır. 1991 yılında SSCB’nin dağılmasıyla gerçekleşen bağımsızlık sonrası üzerinde durulan en önemli konulardan biri Özbek kimliğinin oluşturulmasıdır. Bu konu iç politika da olduğu gibi dış politikada da belirleyici bir role sahiptir. Özbek kimliğinin toprak esaslı ele alınması belirli problemlere neden olsa da özellikle komşu ülkelerde bulunan Özbeklerin dış politika aracı olarak kullanılmasının önlenmesi açısından olumludur. Özbekçenin yaygınlaştırılması politikaları ve bağımsız bir dış politika yürütme çabaları da Özbek kimliğinin oluşumuna katkı sağlamaktadır. Tarihsel miras ve milli kimlik politikaları üzerinden Özbekistan dış politikasının değerlendirilmesi Özbekistan’ı daha anlaşılır kılacaktır. Dolayısı ile sadece dış politika kararları üzerinden değerlendirmeler yapmak yerine, etkili olan tarihsel miras ve milli kimlik oluşturma stratejisinin incelenmesi Özbek dış politikası hakkında daha isabetli analizler yapılmasını sağlayabilir.
Although it is possible to identify many factors affecting Uzbekistan's foreign policy, the historical heritage and the formation of Uzbek identity should be emphasized. Historical heritage shapes the future plans of a nation as its memory. While the victories and heroism experienced in the historical process are longed for, lessons are learned from defeats and failures. In this sense, the existence of a strong state structure reminds Uzbekistan of happy and good days, while the periods when the strong state structure is disrupted reminds of occupation and defeats. In 1991, after the dissolution of the USSR, one of the most important issues emphasized after independence was the creation of an Uzbek identity. This issue has a decisive role in foreign policy as well as domestic politics. Although the land-based approach to Uzbek identity causes certain problems, it is positive especially in terms of preventing the use of Uzbeks in neighboring countries as a foreign policy tool. Uzbek language dissemination policies and efforts to conduct an independent foreign policy also contribute to the formation of Uzbek identity. Evaluating Uzbekistan's foreign policy through historical heritage and national identity policies will make Uzbekistan more understandable. Therefore, instead of making evaluations only on foreign policy decisions, examining the effective historical heritage and national identity formation strategy can provide a more accurate analysis of Uzbek foreign policy.
