IDIL SANAT VE DIL DERGISI, vol.7, no.46, pp.663-672, 2018 (Peer-Reviewed Journal)
South Street in Philadelphia, which once used to be a dynamic and vivid district with its cosmopolite structure, turned into an abandoned area in the late 1950s. Isaiah Zagar and his wife Julia had moved to this street following Zagar’s depression in 1969, when the street was full of wrecked houses. Mosaic art was a form of rehabilitation for Zagar during his hard days. He started to cover the walls of his house and even some areas on the street with mosaic, and the facades of many buildings on the street became living canvases for Zagar’s art. When the owner of the derelict house next to his studio, which was also applied mosaic art by Zagar, wanted to sell the house in 2002, Zagar strongly objected the idea. Thanks to the attempts of Zagar and a group of supportive local art lovers, the house was opened to the public visits as a museum by an organization called Philadelphia Magic Garden following the trials lasting over two years. After this development, Zagar felt more willing to continue to commit his art and energy to this museum and the city. Today, Philadelphia is proud of this exceptional public art environment is the symbol of the city. This paper aims to examine the original mosaic language created by Isaiah Zagar through material variety and methods used. It also presents Zagar’s story of moving to the Street and his unique expression shaped by his previous life experiences.
hiladelphia’nın South Street adlı caddesi uzun yıllar kozmopolit yapısıyla capcanlı bir yerleşim yeriyken, 1950’lilerin sonuna doğru terkedilen bir bölgeye dönüşür. 1969 yılında Isaiah Zagar ve eşi Julia; South Street’teki evlerin bakımsızlıktan viranelere dönüştüğü dönemde; Zagar’ın yaşadığı ruhsal bir çöküntünün ardından bu caddeye yerleşirler. Zagar, zor günlerinin kurtuluşunu mozaik yapmakta bulur. Evinin iç duvarlarından caddeye doğru durmaksızın mozaik yapmaya yıllar boyu devam eder ve zamanla South Street’in bakımsız, yıkık dökük viraneleri sınırsız cepheleriyle onun tuvaline dönüşüverir. 2002 yılında üzerine mozaik uyguladığı atölyesinin yanındaki atıl mülkün sahibi çıkagelip mülkünü satmak isteyince kıyamet kopar. Zagar ve onun sanatına destek olmak isteyen yerel halktan pek çok sanatseverin maddi manevi destekleri ve iki yıl süren hukuk savaşının ardından mekan, 2004’den itibaren kar amacı gütmeyen sivil bir toplum kuruluşuna dönüşür ve Philadelphia’s Magic Garden (Philadelphia’nın Büyülü Bahçeleri) olarak anılacak organizasyon tarafından müze olarak işletilip hayatta kalması sağlanır. Zagar o günden itibaren tüm enerjisini bu mekana harcamaya devam eder. Bugün kent için gurur kaynağı ve sembol haline gelmiş, istisnai bir kamusal sanat ortamının oluşmasına neden olur. Bu metin Isaiah Zagar’ın sanatının tuvaline dönüşen Philadelphia South Street’e gelişini, hayatını biçimlendiren olaylara bağlı olarak kendini ifadede kullandığı anlatımı, malzeme çeşitliliği ve metoduyla elde ettiği özgün mozaik dili irdelemeyi amaçlamaktadır.